Judith (51): “Iedereen moet weten dat corona géén griepje is.” Er is nog weinig bekend over het coronavirus en de langeretermijngevolgen voor patiënten die herstellen. Judith is een van hen en deelt hier haar verhaal.
“Ik ben nu een week uit het ziekenhuis en ik ben helemaal uitgeput. Zo zit ik bij het douchen op een stoeltje en kan ik nog niet mijn eigen haar wassen. Ik kan eigenlijk alleen maar liggen, en zelfs dan ben ik erg benauwd. Bovendien zakt bij inspanning mijn saturatie van 94 naar 90. Ik ben ook elf kilo afgevallen.”
“Hoe lang gaat mijn herstel duren? Houd ik er blijvende longschade aan over? Word ik weer de oude? Het duurt al zo lang. Ik kan pas 8 juni bij de longarts terecht. Ik maak me echt zorgen, want niemand luistert in de tussentijd meer naar je longen.”
Stel ik me nu aan? Want ik heb in het ziekenhuis mensen gezien die er veel erger aan toe waren dan ik. Dan moeten anderen, zoals mijn man, me eraan herinneren dat ik ook heel erg ziek ben geweest.
“Gelukkig kan ik goed praten met mijn man, broer en huisarts, want de eerste dagen nadat ik thuis was uit het ziekenhuis had ik last van nachtmerries en angstaanvallen. Ik ben ook doodsbang om te gaan slapen, want ik ben bang dat het terugkomt. Dan ben ik bang om dood te gaan.”
“Ik heb alles als zeer traumatisch ervaren. Je bent doodziek en angstig en alleen in het ziekenhuis, zo zonder familie om je heen. Je ziet alleen maar mensen in pakken, dat voelt heel afstandelijk. Hoewel ik zag dat ze vreselijk hun best deden lief voor me te zijn.”
“Toen ik in het ziekenhuis werd opgenomen was ik zo ziek en bang. Toen bleek dat ik corona had moest ik heel erg huilen. Gelukkig was er een internist die heel lief en geduldig bleef. Hij had zelf ook corona gehad en wist waar hij het over had. Hij wist alle gunstige factoren op te noemen en zei dat hij er alles aan ging doen om me erdoorheen te trekken. Dat stelde mij zo gerust en daar ben ik hem enorm dankbaar voor.”
“In het ziekenhuis was ik zo ziek, het leek wel alsof mijn lichaam compleet verlamd was. Ik kon nog niet eens mijn hand ophouden om een slokje water te nemen. Later was ik zelfs bang dat ik het niet zou overleven. Toen heb ik een selfie gemaakt, want dan had thuis in ieder geval nog een laatste foto.”
“Ook voordat ik werd opgenomen was het een nachtmerrie. Mijn man is als eerste heel ziek geweest, die heb ik toen verzorgd. Daarna hebben we met zijn tweeën op bed gelegen en moesten mijn kinderen voor ons zorgen.”
“Ik ben boos op het RIVM en de overheid dat ze ons in de zorg laten werken zonder mondkapjes. Dat kan ik gewoon niet geloven! Ik werk zelf in de thuiszorg en ben onwijs bang dat ik collega’s en patiënten heb besmet."
“Het is mij overkomen dat ik corona kreeg en ik ben er ondersteboven van. Ik wil ook iets goeds met die ervaringen doen. Ik zou tegen iedereen willen zeggen: doe alsjeblieft voorzichtig! En zeg dat ook tegen familie en vrienden Iedereen moet weten dat Corona géén griepje is.”
Dit interview is afgenomen op 24-4-2020.
