Vermoeidheid, benauwd, hoofdpijn, verlies van geur en smaak: het zijn de inmiddels bekende klachten van mensen die besmet raken met corona. Maar hoe verloopt hun herstel? En wat zijn de langetermijngevolgen van het virus? Rixt (21) kreeg 6 maanden geleden corona. ‘Het blijkt dat ik een licht trauma heb overgehouden aan de tijd in quarantaine. Ik ben angstig voor drukke plekken, droom over het virus en link de vervelende emoties van de ziekte aan het huis van mijn ouders.’
‘Ik kreeg een appje van mijn huisgenoot uit Utrecht dat hij koorts had toen ik eind maart net was gearriveerd in Groningen. Ik zou twee weken bij mijn ouders vertoeven, omdat de universiteit was overgestapt op digitaal lesgeven. Meteen vertelde ik aan mijn ouders wat er aan de hand was, maar ik maakte mij niet echt zorgen. Ik kon mij niet voorstellen dat corona in mijn omgeving zou voorkomen, laat staan bij mij. En daarbij voelde ik mij nog goed.’
‘Ik houd erg van sporten, dat deed ik bijna elke dag. Sinds de bokstrainingen niet meer door gingen vanwege de coronamaatregelen, deed ik thuis oefeningen. Deze oefeningen gingen de volgende dag totaal niet lekker. Dat gebeurt wel vaker, dus ik dacht nog steeds niet aan corona. De hoofdpijn die ik ook had gekregen maakte mijn ouders wel bezorgd. Vermoeidheid, verhoging, hitte-aanvallen en koorts volgden al snel. Bij mijn moeder gingen alle alarmbellen af; dit leek volgens haar heel erg op corona.’
‘Zelf vond ik het vooral gek. Ik had nog nooit koorts gehad. Via het werk van mijn moeder kon ik een corona test doen, die was op dat moment nog niet voor iedereen beschikbaar. De test was positief: ik had corona. Daar schrok ik erg van, corona was ineens heel dichtbij. Aan de andere kant vond ik het ook geruststellend, ik wist waar de plotselinge klachten vandaan kwamen. En ik dacht, zoals iedereen toen, dat corona wel mee zou vallen als 21-jarige.’
Mijn advies aan mensen die corona hebben: praat erover. Ik voelde mij vaak een zeur of aansteller en keerde daardoor nog meer in mezelf.
‘De weken in quarantaine waren echt niet leuk. Mijn temperatuur en hartslag bleven heel hoog, ik proefde en rook niets meer en had de hele dag knallende hoofdpijn. Ik was zo vermoeid dat ik 12 tot 14 uur per dag sliep en de rest van de dag ook aan het rusten was. Mijn wereld werd heel klein en ik heb mij erg eenzaam gevoeld. Mijn ouders en zus waren er heel veel voor mij, maar vanwege mijn corona altijd op afstand. Als ik verdrietig was of moest huilen, konden ze mij geen knuffel geven. Dat vonden wij allemaal heel lastig.’
‘Door de ziekte was ik letterlijk afgesloten van alles en iedereen. Ik merkte dat mensen niet doorhadden wat voor eenzame ziekte corona eigenlijk is. In de media ging het toen vooral over ziekenhuisopnames en hoeveel mensen er overleden waren door het coronavirus. Dat jongeren ook erg ziek konden worden, werd naar mijn idee onderschat.’
‘Naast de benauwdheid heb ik tijdens corona niet ontzettend veel last van mijn longen gehad. Maar op een later genomen longfoto was wel te zien dat ik restschade van het virus op mijn longen heb. Ik maak mij wel een beetje zorgen of dat nog herstelt en de benauwdheid minder wordt. Mijn huisgenoot is anderhalve week met corona opgenomen geweest in het ziekenhuis, maar hij is qua herstellen veel verder dan ik. Hij kan de meeste dagelijkse activiteiten alweer uitvoeren. Dat vind ik wel confronterend. Ik ben gelukkig niet opgenomen geweest in het ziekenhuis, maar toch duurt mijn herstel veel langer.’
‘Mentaal heb ik nu nog het meeste last van corona. Op advies van de longarts helpt een praktijkondersteuner mij en daar heb ik heel veel aan. Uit de gesprekken blijkt dat ik een licht trauma heb overgehouden aan de tijd in quarantaine. Ik ben angstig voor drukke plekken, droom over het virus en link de vervelende emoties van de ziekte aan het huis van mijn ouders. Hier in Utrecht heb ik zo goed en kwaad als het gaat mijn studie culturele antropologie weer opgepakt. Nu ik weer in mijn eigen huisje ben en af en toe vrienden spreek, hebben mijn vrienden door hoe ziek ik ben geweest. Ze bieden mij veel steun en afleiding, dat helpt mij ook echt enorm.’
‘Het herstel van corona gaat langzaam, maar ik kan wel zeggen dat het nu beter gaat. Ik denk dat ik ongeveer voor 60% hersteld ben. Ik kan alweer fietsen, wandelen en meerdere activiteiten op een dag uitvoeren. Ik ben wel snel vermoeid, maar daar houd ik rekening mee.’
‘Mijn advies aan mensen die corona hebben: praat erover. Ik voelde mij vaak een zeur of aansteller, waardoor ik liever niet over mijn corona begon. In het begin keerde ik hierdoor nog meer in mezelf. Nu merk ik dat contact juist goed werkt en afleiding geeft.'
Dit interview is afgenomen op 1 september 2020
